Vijf jaar geleden

Vandaag zie ik mijzelf onverwacht op het verhoog in de Ridderzaal zitten, op een foto van vijf jaar gelden, in de krant van vandaag (NRC.next van 16 september 2019). Op het verhoog – ook wel rostrum genoemd – zit de voorzitter van de Eerste Kamer, aan haar linkerhand geflankeerd door de griffier van de Tweede Kamer en een plaatsvervangend griffier van de Eerste Kamer, aan haar rechterhand door de griffier van de Eerste Kamer en een plaatsvervangend griffier van de Tweede Kamer. Die plaatsvervangend griffier van de Tweede Kamer ben ik; op deze foto uit 2014, Prinsjesdag.

Foto uit 2014; bericht uit 2019.

Vanuit mijn perspectief vind ik het dubbel treffend dat het artikel over crisisbeleid gaat: “Wie bestuurt het land als hier een bom op valt?” Laat dit nu uitgerekend een onderwerp zijn waarmee ik mij in mijn loopbaan ook enige tijd intensief heb beziggehouden, in de periode 1985 – 1988, als hoofdredacteur van een vaktijdschrift over crisisbeheersing en rampenbestrijding.

Hoewel ik mij nu met geheel andere onderwerpen bezighoudt, in het bijzonder natuur en landschap, ga ik de Prinsjesdag-ceremonie morgen met veel interesse volgen, in het bijzonder ook de berichtgeving over de ‘designated survivor’. Nooit gedacht dat het in de crisisbeheersing ooit zover zou komen.

Binnen en buiten

Van 1985 tot 2018 heb ik ‘op kantoor gewerkt’. Eerst aan een Amsterdamse gracht bij de het Interuniversitair Instituut voor Sociaal Wetenschappelijk Onderzoek (SISWO), daarna bij de Staatsuitgeverij en vervolgens als rijksambtenaar op verschillende plaatsen in Den Haag, laatstelijk in het gebouw van de Tweede Kamer.

Wat is het heerlijk om nu vooral buiten te kunnen verblijven, te tuinieren, te werken en te leren. Bijvoorbeeld in de Oostvlietpolder in Leiden en in het Boskoopse kwekerijgebied bij Boskoop/Hazerswoude-Dorp, in het groene hart van Nederland.

Nederland is nog lang niet af. Het kan en het moet groener.